Pasen
Op z’n paasbest
Hele volksstammen zullen geen idee hebben van het waar vandaan van de gebezigde uitdrukking. Het is erg goedkoop en volstrekt onvolledig met een verklaring genoegen te nemen, die rept van met Pasen in het nieuw mee doen aan de kijkshow, die onbedoeld in de tempel in scêne was gezet. Mijn vrouwelijke huisgenoten wisten na die Paasshow feilloos de garderobe van de medekerkgangers en vrouwelijke evenknieën te beschrijven; dat wel.
Voor het echter zo ver was, was er een nogal stevig portie schoonmaakwoede aan te pas gekomen om de vernieuwende lente een waardig welkom te kunnen bereiden.
Daarbij werd geen onderscheid gemaakt tussen geestelijke en materiële milieuacties, het was een vernietigend “adieu” aan al het oude en een verheven welkom aan het nieuwe, waarbij de alles met bliksemkracht reinigende paasbiecht in het schonen wedijverde met de harde borstel, die alle bewijzen van de halfjaarlijkse koeienpresentie onverbiddellijk uit de stal deed verdwijnen.
Alles wat onheus het erf een rommelig aanzien gaf, mocht rekenen op de onontkoombare vernietigingsdrang van de toen nog zonder gemeentelijke vergunning opererende brandstapel.
Misdienaars begeleidden hun schooiende gang langs de deuren met het vrij indringende monotone geluid van de klepper, die ook nog in de Goede Week de schellen tot zwijgen gebracht wist.
Op Paaszaterdag kwamen om 12.00 uur de “klokken terug vanuit Rome” en dat was het niet te missen signaal van de heibezem de laatste korenaren in het erfzand te “kèèren”, terwijl de wasteil in de keuken even het karakter van een vol privé-bad leek te bezitten. Met de parafinelucht van het achterhuis nog in de neus, een paaskledij uit de recyclingafdeling al op de kleerhanger en een ziel zonder het risico van een hellevaart plunderden we het vastentrommeltje en wachtten we geduldig op de revival vanuit de omgeving Gethsémané.
Piet Driessen (DNK, 10/4/1996)
