Die ochtend schuiven we aan bij het buffet. M’n zoon start met kwark en cruesli. Ik zie hem vechten met de pot cruesli. Met dat ik hem wil helpen schiet de deksel er vanaf en ligt de vloer en het buffet bezaaid met cruesli. M’n zoon schrikt en kijkt mij beteuterd aan. Tegelijk zie ik heel langzaam...

De wintertijd is ingegaan. Vorige week zaterdagavond voor het slapengaan heb ik braaf alle klokken in huis alvast goed gezet. Een uurtje terug in de tijd. Met weemoed, want wellicht was het de laatste keer. In afscheid nemen en dingen los laten ben ik nooit echt een held geweest. Een tijdje geleden...

Geef maar mam, ik zet de tas wel achterin. Ondertussen stap ik achter het stuur en stel de navigatie in. M’n zoon ploft op de bijrijders stoel en tegelijk snoeren we de gordels  vast. We hebben iets meer dan 100 km voor de boeg. Het zonnetje schijnt heerlijk en de warmte daarvan voelt aangenaam...