Omroep Lingewaard

De week van…….in de stemming…

Column Joyce Derksen

De afgelopen week mochten we met zijn allen weer even grensoverschrijdend genieten maar vooral ook grensoverschrijdend oordelen.

Na maanden van wachten was het zaterdag eindelijk zover. Duncan mocht ten overstaan van heel Europa en landen ver daarbuiten proberen om Nederland na 44 jaar eindelijk weer aan een Eurovisie songfestivalwinst te gaan helpen. Met zijn vieren zaten we er hier helemaal klaar voor. De valse noten, het laser- en lichtgeweld en de ellenlange filmpjes en praatjes tussendoor trotserend op weg naar het moment dat er eindelijk gestemd mochten worden (maar niet op je eigen land). Het duurde uiteraard even voordat de uitslag bekend zou worden gemaakt. Alvorens het zover was, werden we dus nog even getrakteerd op diverse artiesten en wat het hoogtepunt van de avond had moeten worden. Een optreden van de Queen of pop. Madonna. Er mocht hier met recht van een valse start worden gesproken, al beweerden velen dat het niet Madonna was, maar de autotune die ons hier voor het ooglapje hield. Nadat we ons samen met haar door het optreden hadden geworsteld was het eindelijk zover. “Europe stop voting now” (Austalië mocht dus nog even doorstemmen?) Iedereen hier was weer bij de les. De stemmen waren geteld. Kom maar op. Net toen we dachten dat we wel genoeg Israëlische kip hadden gehad voor deze avond vloog Emma Wortelboer nog even al kakelend als een roze kip van links naar rechts door het beeld, om na een sneer naar Madonna de twaalf punten van Nederland aan Zweden toe te kennen.  De bookmakers leken van tevoren unaniem maar de vakjury was duidelijk niet zo overtuigd van het lied van Duncan, want na deze stemronde stonden “we”  slechts derde. Vriendlief was moe en vertrok meteen “Het wordt toch niks meer” naar zijn bed. 

Toen waren er nog drie. Het bleef tot het eind toe spannend maar uiteindelijk zaten we hier ook te juichen en liepen we als een kip zonder kop te springen toen bleek dat Duncan en dus Nederland toch echt gewonnen had.  Ik rende snel naar boven om het goede nieuws mede te delen, iets wat me niet in dank werd afgenomen volgens mij. Ik had de straat wel op willen rennen met een vlag, had wel toeterend door het dorp willen gaan rijden maar ik hield me in. Het is tenslotte geen voetbal. De conclusie van het festival van dit jaar was in ieder geval dat de muziek en de inhoud van het lied het had gewonnen van al het ander geweld en de over the top perfomances.

Na een paar dagen van bijkomen was het opnieuw tijd om ons blik op Europa te richten. Want afgelopen weken werden we niet alleen doodgegooid met muziek, ook vlogen ons de oneliners, debatten, campagnefilmpjes, interviews en meningen van mensen en politici om de oren. De één soms nog valser dan de ander. Ook hier gold dat er soms meer tijd en aandacht werd geschonken aan de performance waardoor de inhoud en de boodschap soms ondergesneeuwd raakte. Het debat tussen Rutte en Baudet als hoogtepunt of misschien wel dieptepunt. Geen autotune om valse beloften en beweringen te corrigeren. Na al het gekakel van de afgelopen week waren het nu twee haantjes die vochten om de gunst van de Nederlandse kiezer, waarbij de vraag  “Wanneer heeft u voor het laatst gehuild” en de uitspraken over MH 17 van Baudet de meeste reacties op social media opriepen. Donderdag was het dan zover. “Nederland, start voting now”(Nu wel op je eigen land.) Deze keer zaten we niet met zijn viertjes op het puntje van onze stoel. De officiële uitslag van de vakjesinkleurjury volgt pas zondagavond, maar de exitpolls laten ons zien dat de bookmakers er ook nog weleens naast kunnen zitten. De PvdA lijkt de grootste te worden. Voor SP en PVV lijkt het tegen te gaan vallen het FvD gaat in ieder geval zetels winnen, al is dat niet zo moeilijk als je met niks start.

Was er geen ander nieuws deze week zou je nu denken? Ja hoor dat was er zeker. De strijd om waar het songfestival volgend jaar moet worden gehouden is in volle gang. Ook Arnhem doet een gooi naar de eer dus wie weet hebben we het spektakel volgend jaar wel naast de deur.  Maar er was ook minder leuk nieuws Groningen werd weer opgeschrikt door een aardbeving en oud formule 1 coureur Niki Lauda overleed afgelopen week op 70 jarige leeftijd. Minister Harbers van de VVD stapt op en ook voo Theresa May is binnenkort exit zo kondigde ze aan.

Het was dus weer een weekje van ups-and-downs.

Op de vraag wanneer ik voor het laatst gehuild heb kan ik kort zijn. Je zou denken in het stemhokje maar nee, het was afgelopen zaterdag toen we na 44 jaar eindelijk weer eens konden juichen voor Nederland. Toen ik de die avond met de kids naar boven ging en met een ernstige blik  zei“Onthoudt deze avond goed, want het kan nog weleens heel lang gaan duren voor het weer een keer zover is.” Keken ze me aan met een blik van doe niet zo dramatisch en kropen hun bed in. 

Ik geniet nog even na van deze week met een glimlach om mijn lippen. Gelukkig gaat het in Europa soms toch wel om de inhoud.

Er is nog hoop.

Fijn weekend allemaal.