Omroep Lingewaard

PEPERMUNTJE…

Mijn baasje heeft het voor elkaar hoor. Hij heeft de huiskamer gewit én laminaat gelegd. Ik zei de vorige keer nog zo dat hij maar eens op een botje moest gaan bijten, maar hij heeft niet naar mij geluisterd. Ik vind dat werken in huis trouwens maar niks. Er is minder aandacht voor mij en ik was een tijdje mijn vaste plek kwijt. Nu alles weer op orde is, hoop ik dat hij ook weer méér aandacht aan mij gaat besteden.
Door al dat geklus is hij er wel achter gekomen dat hij spieren heeft die hij lange tijd niet heeft gebruikt. Als hij ‘s-morgens zijn bed uitkomt dan hoor ik hem best wel een beetje klagen. Maar daar heb ik een oplossing voor: Ik roer mijn staart en ga uitdagend met mijn kont zwabberen. Dan zet ik mijn vrolijkste gezicht op en als er dan nog geen glimlach verschijnt, dan weet ik het ook niet meer. Gisteren heb ik deze truc nog geprobeerd met het gewenste resultaat. Ja, ik weet wel hoe ik mijn baasjes kan verleiden!

Van al dat werken, komt er niet al te veel van eten koken. Laatst ging ik met hem naar de Chinees. Ik moest buiten blijven wachten, maar kon goed volgen wat zich binnen afspeelde.
Toen hij een menu A wilde bestellen, kwam er opeens een andere man binnen, die mijn baasje zomaar opzij duwde en met zijn brede schouders voor hem ging staan. De eigenaresse van het restaurant vond dit maar vreemd, maar zij kon natuurlijk niet weten dat mijn baasje en deze man elkaar goed kenden. Ik vond het eigenlijk wel komisch.
Mijn baasje bestelde menu A en die andere man menu B. Vraagt de dame achter de bar: “Eten jullie samen?” Zij keken elkaar aan: “uuuh nee, natuurlijk niet”. “Zeker weten? ”, vraagt de mevrouw. “Willen jullie er ook sambal bij?” Zegt mijn baasje: “Nee, dank u, maar wel een pepermuntje” en hij pakt zo’n wit snoepje uit de pot op de bar.

Kennelijk was dit leuk, want die kerels hadden de grootste lol. Ik begreep er niets van, net zoals de dame in kwestie. Zal wel mannenhumor zijn, denk ik.
Ach, weet je, die grote mensen kunnen het zelf zo moeilijk en zo makkelijk maken als ze zelf willen. Waarom nemen ze nu niet een voorbeeld aan mij?
Elke dag matig eten en drinken, regelmatig buiten wandelen (of rennen), wat spelen en dollen met een balletje en vooral veel slapen. Goed je ogen gebruiken, af en toe een lekker geurtje opsnuiven en lief zijn voor elkaar. Doe ik ook als ik een soortgenoot tegenkom, en zeker als het een knapperd is. Ik houd nu eenmaal van andere hondjes, maar ook zeker van mensen. En weet je, het zijn de kleine dingen die het doen (zoals witten en laminaat leggen haha)!

Vraag maar aan mijn baasje!
Een fijne week allemaal en laten we hopen dat de lente er snel aankomt. Ik kan haast niet wachten om lekker in het zonnetje te zitten (liggen). Want het is oh zofijn om heerlijk lui te mogen zijn.
Poot van Vesta