Tijdens de Algemene Beschouwingen, afgelopen donderdag, vestigde de SP naast zorg en woningbouw ook de aandacht op de sport. En dan met name op de rubbergranulaat kunstgrasvelden die momenteel omstreden zijn vanwege mogelijke gezondheid risico’s bij het bespelen ervan.
De rubbergranulaatkorrels die op de kunstgrasvoetbalvelden worden gebruikt, moeten ervoor zorgen dat de spelers minder snel schaafwonden oplopen. Ze worden gemaakt van gerecycled rubber, voornamelijk oude autobanden.
Deze oude banden bevatten kankerverwekkende chemicaliën, de zogenoemde polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK’s). Op elk kunstgras voetbalveld dat wordt ingestrooid liggen omgerekend 20.000 versnipperde autobanden.
Het rubbergranulaat van de kunstgrasvelden bevatten volgens onderzoekers van Zembla 10 tot 100 meer kankerverwekkende PAK’s dan producten waar kinderen mee in aanraking mogen komen.
Volgens Zembla is onvoldoende aangetoond dat de kunstgrasvelden met de rubberen korrels veilig zijn. De onderzoeksresultaten waarmee het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) schermt zijn gebaseerd op een zeer summier onderzoek uit 2008. Daarbij werd een klein aantal proefpersonen gevraagd een urine monster af te staan na enkele slidings op het rubbergranulaat. Op basis daarvan werd het product veilig verklaard.
Het was de voormalige baas van de Britse volksgezondheidsdienst die als eerste de aandacht vestigde op het probleem. Zijn zoon, een talentvolle keeper die veel sportte op de rubbergranulaatkorrels, lijdt aan lymfklierkanker.
In de VS voert een Amerikaanse ex-voetbalster al jaren strijd tegen gebruik van rubberkorrels op kunstgrasvelden. Zij legde een lijst aan met de namen van 200 kankerpatiënten bij wie een verband wordt gelegd met het spelen op kunstgras.
Inmiddels raden ook Nederlandse wetenschappers af te spelen op dit soort velden omdat de risico’s nog niet voldoende in te schatten zijn. De KNVB heeft hun eigen velden, voor de zekerheid, voorzien van een kurktoplaag, het alternatief voor de rubbergranulaatkorrels, maar adviseert de sportclubs gewoon door te spelen op het rubbergranulaat wat in feite chemisch afval te noemen is.
Aangezien uit de begroting bleek dat het Lingewaards college voornemens was om te investeren in kunstgrasvelden, onderhoud en aanleg van de velden in de winterstop was gepland en daarbij de rubbergranulaat versie niet werd uitgesloten, diende SP raadslid Brian Claassen een motie in met als doel dat er niet geïnvesteerd zou worden in het rubbergranulaat zolang uit het opgestarte onderzoek van de Europese Commissie is gebleken dat er geen gevaar voor de gezondheid bestaat bij het sporten op rubbergranulaat. De resultaten van dat onderzoek worden rond februari 2017 verwacht. De SP motie, medeondertekend door D66, werd omarmd door het college.
Ook verzocht Claassen het college om de sportclubs, in het belang van de gezondheid van de sporters, te adviseren geen gebruik te maken van de omstreden velden totdat het signaal veilig is gegeven. Dit voorstel werd niet omarmd door het college en werd daarom door de SP aan de raad voorgelegd. Omdat alleen de PvdA de SP motie steunde werd deze door de raad verworpen.
Claassen: ‘Opmerkelijk is het dat het college niet beide moties heeft omarmd. Kennelijk ziet men de risico’s wel in om kapitaalvernietiging te voorkomen, maar niet om gezondheidsproblemen te voorkomen. Wat de SP betreft trekt het college het advies ‘blijf rustig door voetballen op het rubbergranulaat’ aan de voetbalclubs in en wordt deze vervangen door het advies: ‘Maak even geen gebruik van de velden totdat uit het onderzoek van de Europese Commissie is gebleken dat het sein op veilig staat. Helaas wil het college daar niet aan en beroept het zich op een advies dat gebaseerd is op het RIVM onderzoek dat omstreden is en het Milieukeur. Dat laatste is gebaseerd op een milieunorm en niet op een gezondheidsnorm. Het zegt niks over de gezondheidseffecten die de korrels teweeg kunnen brengen als deze in het lichaam terecht komen.’
De Lingewaardse SP adviseert zowel de clubs, alsmede de sporters en ouders van jonge sporters om het zekere voor het onzekere te nemen totdat het sein op veilig staat.
